On death and dying

My 17th day with covid and tenth day in die covid-ward. In the last three days my passion to live started overcoming my fear to die...


If death only meant to close your eyes and wake up in a another room then surely I would be ready to leave...living a life with God. Because of His grace I have no fear of that....

But if death means leaving behind and letting go of people who became your whole life; leaving them behind in a world that is also not their home (Jim Reeves) and let them live with the empty space and tears you left, then I want to cling to this world and life with both hands and live for every grasp of oxygen. 

Life is not something in a distant sphere far  away from here - it is living with God and His people in this world He gave us...and every day and memory and breath of fresh air is a present not to be missed...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Reünie

Image
Dis 6uur Saterdagoggend – ek sit in my kantoor. Ek moet werk aan more-oggend se erediens. Gisteraand se Reünie maal in my kop. Ek het lanklaas so lekker gelag en ek het mense sien lag wat lanklaas gelag het. Dit was bevrydend. Ons het gelag vir die lewe, vir onsself, vir die ander mense. Lag doen ’n mens goed. Maar ek het ’n paar keer amper ook gehuil. Die reünie wat Dana Snyman beskryf en Frank Opperman so meesterlik opgevoer het, vertel vir ons iets van ons eie wêreld – ’n baie stukkende wêreld. Die prentjie van die verskillende mense by die reünie is ’n prentjie van ons eie wêreld – selfs van ons eie dorp. Dit ruk ons weg van die religieuse kerkwêreld waarin so maklik ’n kokon-betaan voer na ’n wêreld waar almal nie so “ok” is nie. Boesman se storie het my in die hart gegryp. Ek dra maandeliks by vir ’n fonds vir oud weermaglede, soos hy, wat nie kan “cope” nie. Sy taal en swetswoorde het my nie afgesit nie – dis hoe daardie manne praat. Die oorlog het hulle geleer om so te praat....
Read more

Vir Johanette...

Ek vra jou is dit regtig liefde as dit sommer net op kan hou en jy 'n ander trou? Is liefde dan nie die belofte om uit te hou en aan te hou? Waar is die beloftes en drome van soveel jare? Was ons eenword nooit een en elke intieme oomblik 'n leuen? Het ek myself gegee - my siel, my liggaam, my drome vir iets wat nie regtig was en nie langer in jou lewe pas? Ek vra jou - ek het jou vertrou -  dis al vir nou... © Coenie Calitz 2024
Read more