My reis met God en mense

Begrafnis Ek gaan begrafnis hou - die lewe saam met hom was hel dae en dae se seerkry te veel om op te tel Hulle sê 'n mens behoort te huil - die dood is nie 'n grap maar ek sal graag met die hamer 'n laaste spyker in wil kap Die kis lyk besonder mooi waarin hy ongemaklik lê kan nie wag om hom toe te gooi en finaal totsiens te sê Ek bêre die oorskot ses voet diep in die aarde en bid dat hy lank sal rus vir ontelbare jare Die grafsteen lyk so mooi hier rus oorlede agterdog uiteindelik heengegaan om nooit weer op te staan

Sentrale Die vrou in die sentrale ken almal se verhale van mense se lief en leed waarvan niemand anders weet sy ken die agterdog en seer net sy kan die seerkry keer Ek bewonder die vrou in die sentrale. Sy sit met die drade van ons lewens in haar hand en besluit wie praat met wie. Sy druk die drade in die gate en verbind ons met mekaar of sê met 'n grynslag: jammer, probeer maar weer. Sy moet versigtig werk dat die lyne nie kruis want niemand moet van niemand weet - elkeen moet glo dis net hy. Daarom spasieër sy die opsoepe - tien minute uit mekaar, of om seker te maak, twintig minute of selfs 'n halfuur - die lyne mag net nie kruis. Ja, sy hou die drade van ons lewens in haar hand...

Agterdog-2 Was agterdog soos rook sou ek iets kon koop wat ek kon kou om op te hou Was agterdog soos drank sou ek reeds lank gelede berading kry om my van hierdie hel te bevry Dis meer soos 'n gewas wat groter word en bars en alles besmet en niemand wat kan red Soveel keer die Here gevra dat ek nie langer die las wil dra want ek weet dat net Hy my van hierdie hel kan bevry en telkens die boodskap gekry Sy genade is genoeg vir my

Agterdog Jy sê ek moet die agterdog los en vertrou en aanbeweeg Jy weet mos ophou kyk en wonder maar hoe los jy Cholesterol of hipertensie want soos MIV is daar geen medisyne vir die dodelike siekte wat my opvreet van binne en elke glimlag steel my toesluit in 'n donker sel van angs en hel wat jy vir niemand kan vertel...

AASVOëL Hy kom land elke nou en dan net voor ses twintig oor sewe twintig voor agt en vanmiddag twintig oor vier en twintig voor vyf en vreet gulsig stukke vleis uit die karkas van 'n stukkende vriendskap en vlieg met 'n vermaaklike grynslag weer na die ooste net om vanaand tien uur en elf uur weer te land vir 'n laaste stuk vleis uit die karkas van 'n dooie vriendskap en vlieg vir oulaas met 'n grynslag weg na die ooste en glo niemand weet want soggens is sy landing ongesiens maar van na vier sit sy spore hier...