My reis met God en mense

Vrydag refleksie - 15 Aug Max Lucado vertel die ware verhaal van 'n klompie manne wiese vliegtuig tydens die Tweede Wêreldoorlog in die oseaan geval het. Hulle het vir drie weke rond gedobber op 'n reddingsbootjie op die oop see. Hulle het bly bid dat die Here hulle moet help. Gebed was nie 'n opsie nie; dit was die enigste opsie. Toe hulle op die punt was om te sterf van die honger het een van die manne wakker geword: 'n seemeeu het op sy hoed se punt kom sit. Hulle het die seemeeu gevang en geëet om te oorleef. Hulle het die binnegoed gebruik as aas om vis te vang - en so oorleef meeste van hulle die drie weke op die oop see. Max Lucado som dit mooi op. Terwyl die hele wêreld in oorlog gewikkel was en die bomme oral geval het, het God 'n klompie manne op die oop see, myle daarvandaan, se gebed gehoor en vir hulle uitkoms gestuur. Die seemeeu moes sterf dat hulle kon leef. Die Bybel vertel 'n soortgelyke verhaal: 'n klomp mense op 'n drywende planeet - ...

Vrydag refleksie 8 Aug Party mense "hoor" die Here se stem harder en duideliker as ander. Mense sê baie keer "die Here het vir my gesê" of "ek het die Here se stem duidelik gehoor". Ek moet erken dat ek soms sukkel om die Here se stem te hoor. Meesal hoor ek Sy stem net in die Bybel of in ander mense sê raad. Ek lees in die afgelope tyd 'n boek oor een van die monnike in die middeleeue. Ek bewonder altyd hierdie ouens wat alles in die lewe opgeoffer het ter wille van hulle verhouding met die Here: huwelik, kinders, normale lewe, alles. Hulle wou baie naby aan God lewe en Hom duidelik hoor. 'n Mens kan baie by hulle leer. Een van die monnikke, Ignatius, het besluit om vir veertig dae te vas en te bid en te wag op die Here se antwoord. Op die aand van die 39e dag het hy begin benoud word want Hy hoor nog niks. Aan die einde van die 40e dag was God steeds stil. Dit was ook 'n antwoord. Hy moes toe die stilte interpreteer en 'n besluit neem. Di...

Vrydag refleksie - 1 Aug Groet-mense En so begin die 2e helfde van 2025 amptelik. Augustus, vernoem na die bekende keiser Augustus, is die maand van wind. Hier onder in die Kaap is ons deeglik bewus van wind en reën. Maar dis geseënde tye, wind of reën of sonskyn - dis genade. God is goed. Vir baie mense was die week skrikwekkend: die sesde grootste aardbewing op rekord (8.8) en die tsunami daarna... Verwoestend. Ek verstom my aan die mense wat staan en wag vir die golf om net gou 'n video te neem voordat hulle vlug en skuiling soek...ai, ons ou mensdom (soos my ouma lank voor selfone al gesê het). Jy speel nie met die natuur-elemente nie. Ek dink vandag sommer aan ons wandeling laas naweek. Ons het die "cliff path" vanaf die hawe na Grotto en terug gestap. Daar was baie mense op die roete, meer as ooit, meesal uitlanders. Ons het op alle moontlike maniere gegroet met "hallo", "hello", "hi" en "good afternoon" maar ons kon van '...

Dit was ’n woelige week in ons eie land: verskeie ministers, kommissarisse en LP’s is tans tydelik geskors. Daar hang 'n wolk oor baie ander - ook oor ons president. Ons het 'n leierskapkrisis. In Amerika gaan dit nie baie beter nie: die Jeffrey Epstein vrae wil net nie ophou nie. Een of ander tyd gaan die bom bars. Die hele wêreld gons op die oomblik oor Jeffrey Epstein. Internetsoektogte oor hierdie tema het hierdie week met 1200% gestyg. Verskeie belangrike mense se name word genoem. Die groot vraag is: sal die waarheid ooit uitkom? Sal ons ooit weet wat regtig gebeur het en wie almal betrokke was? Agter al hierdie dinge is daar ’n groter en dieper vraag: wie kan ons vertrou? Kan ons nog ons leiers vertrou? Kan ons staatmaak op hulle eerlikheid en integriteit? Is hulle navolgenswaardig? Jeff Daniels kyk na Amerika en som dit mooi op: “We’ve lost decency, we’ve lost civility. We’ve lost respect for the rule of law. We have normalized verbal abuse on the internet; we’ve normal...

In my eerste week in graad een het ek maatjies gemaak met Kobus. Hy was, sover ek kan onthou, my eerste "maatjie". Mettertyd het ek nog maatjies bygekry, maar Kobus was vir jare my beste maatjie.  In die hoërskool het ons nie van maatjies gepraat nie, maar van vriende. Kobus was nou my vriend. Ek het 'n klomp nuwe vriende gekry. Op universiteit het ek nog vriende gekry en by die verskillende plekke waar ek gewerk het, ook weer baie nuwe vriende. Langs die lewenspad maak 'n mens baie vriende. Dit bly altyd vir my 'n misterie hoedat jy in elke groep mense vind waarmee jy sommer net vriende word - mense wiese menswees jou aantrek. Dis 'n voorreg om vriende te hê. Alle vriendskapppe is nie dieselfde nie. Sommige vriende is daar vir 'n sekere seisoen in 'n mens se lewe. Hulle is nie noodwendig jou vriende in 'n volgende seisoen nie. Dikwels ontgroei 'n mens sommige vriende - dis normaal. Daar is ook vriende wat vir altyd bly. Hulle raak ...

Wat 'n week. Dit het begin met 'n onverwagse weerligstraal Sondagoggend vroeg. Ons het meer as drie jaar gelede in die Transvaal laas so 'n harde slag gehoor. Agri (reg langs ons) se dak is getref en die stene is twee erwe ver geslinger - hulle was dae lank sonder krag en internet. In Texas was dit 'n week van die ergste vloede denkbaar: baie skade en baie lewensverliese. Hartroerende verhale van kinders op 'n jeugkamp wat nooit weer huistoe sou kom. Huise en motors wat wegspoel; daklose mense. Ook in die Kaap en Ooskaap het vloede groot skade aangerig. In ons eie land gons dit oor 'n polisie-generaal se perskonferensie (ek haal my hoed vir hom af) en die beweringe dat die minister en ander hooggeplaaste offisiere betrokke is by misdaad-sindikate. Die minister en die betrokke kommissaris ontken dit ten sterkste - hulle "ken" nie eers die mense oor wie dit gaan nie. Ons het al gewoond geraak aan hierdie soort antwoorde. 'n Mens wonder wa...